Nie jestem kurą domową!

Nie jestem kurą domową. Nienawidzę z całego serca robienia przetworów na zimę, zbierania grzybów po lesie i krzakach, biegania z garnuszkiem na jagody i do sadu po owoce. Nie cierpię sadzić kwiatków, plewić chwastów. Nie twierdzę, że żyjąc dajmy na to 10 tysięcy lat wcześniej, biegałabym z dzidą za mamutem. Ale niewątpiliwie zamiast robót tradycyjnie przypisywanych kobietom, wolałabym zbudować szałas, przyozdobić go ciekawymi formami korzeni, kamieniami i co tam jeszcze byłoby pod ręką. Jednym zdaniem-wolę korować belki na budowę łóżka, niż zbierać i przetwarzać owoce ziemi.
Czyli jaki czekałby mnie wówczas los? Być może musiałabym zastanowić się nad związkiem lesbijskim :-) Na szczęście jednak żyję tu i teraz. Ja koruję, Chłop zbiera jeżyny na soczki.



Wystarczy jednak zmienić coś w schemacie myślenia, do żmudnego procesu przetwarzania owoców na soczek dodać jakiś pomysł, zabawić się formą i treścią, aby produkcja specjału na zimę stała się fantastyczną zabawą. Ani się spostrzegłam, już miałam ukręcone 2 litry soku jeżynowego.

W szufladzie przepastnego kredensu odnalazłam dawno zapomniane białe płótno, które miało być wykorzystane przeze mnie do haftu krzyżykowego. Materiał jednak mi nie przypadł do gustu (wolę te sztywniejsze) i powędrował do lamusa. Wreszcie znalazłam dla niego zastosowanie. Matka spadnie z krzesła, jak to zobaczy. I pewnie się zawstydzi, gdyż na pewno jej babki robiły podobne słoiczki, a nigdy u niej nie widziałam takiego produktu, choć jest nieoceniona dla nas, jako dostawca soczków, marynowanych sałatek i ogórów na zimę.

Jak zwykle chcę zawrzeć wszędzie zbyt wiele treści. Etykieta na słoiczkach jest nieco skrócona. Pierwotnie zaprojektowałam ją tak:

Do wydruku trzeba było usunąć ekscytujący cytat :-)

Na fali entuzjazmu, po spełnionym obowiązku właściwym kurze domowej, ruszyłam na grzyby. I już pół godziny później tego pożałowałam, gdyż przypomniałam sobie, jak ja nie cierpię tego robić. To żmudna praca nie mająca nic wspólnego z relaksem. Relaksem dla mnie jest beztroska przebieżka z psiakem. A ślęczenie kilka godzin w lesie, kręcenie się w kółko z nosem przy ziemi, już po godzinie staje się katorgą i stratą czasu, który mogłabym wykorzystać ot, choćby właśnie na tenże spacer. Ale nie wyobrażam sobie świąt bez pierogów z kapustą i zapuściańskimi grzybami, więc zacisnęłam zęby i cośtam udało się znaleźć.

Ku zgrozie niektórych znajomych zbieramy też kanie. Otóż informuję wszystkich zaniepokojonych, że znamy się bardzo dobrze na grzybach. Nienawidzę ich zbierać głównie dlatego, że jako dziecko byłam zmuszana do całodziennych, a czasem wielotygodniowych (na wakacjach na wsi) organizowanych przez rodzinę grzybobrań. Skutecznie zniechęciło mnie to do przebywania w lesie dłużej niż godzinę, ale równie skutecznie nauczyłam się rozpoznawać grzyby jeszcze biegając z pieluchą.

Informuję też wszystkich zaniepokojonych, że przedwczoraj i wczoraj zeżarliśmy tyle tych kań, że gdyby to były muchomory sromotnikowe, dziś nie byłoby nas z Wami, pomimo, że działają z opóźnieniem.

Tak mnie zmęczyły te obrzydliwe czynności gromadzenia zapasów, że postanowiłam zrealizować trochę odjechany pomysł, który od jakiegoś czasu skacze mi po szarej komórce. Zakupiłam w sklepie z artykułami ogrodniczymi trzy sztachetki do zbudowania płotu. Ale nie zbudowałam z nich płotu :-) Otóż postanowiłam wypalić na nich wzorki i powiesić sobie jako dekor w kuchni.

Dziś przysiadłam nad jedną deseczką.

Zależało mi na motywach, które są nam szczególnie bliskie. Prawdziwym wyzwaniem było dla mnie stworzenie na podstawie fotografii szkicu zamku Czocha (po prawo) i zamku Rajsko (po lewo). Zamek Rajsko jest prawdę mówiąc ruiną, ale obecny właściciel zabrał się za jego odbudowę i mam nadzieję, że znów będzie wyglądał jak na moim szkicu (tzn. wolałabym, aby odbudowany wyglądał lepiej :-)

Na środkowym zdjęciu jest nasz dom. Tu miałam o tyle łatwiej, że dysponowałam wcześniej zrobionym przez siebie szkicem. Dodałam ptaszki kopciuszki i sikoreczkę. I drzewa -moje ulubione motywy. Są tu wszystkie charakterystyczne elementy otoczenia Tuskulum. Jest tych elementów więcej, ale na projekt oczekują jeszcze dwie sztachetki. Na pewno znajdzie się na nich puchacz, który już drze dzioba niemiłosiernie. Podobno zwiastuje to srogą zimę. No nie, znowu sroga zima? :-)

Sprostowanie: to, że nie cierpię długo chodzić po lesie, nie oznacza, że nie uwielbiam drzew. To, że nienawidzę uprawiać ogródka, nie oznacza, że nie kocham kwiatów. To, że nie lubię zbierać grzybów, nie oznacza, że nie uwielbiam ich jeść :-)

*do projektu etykietki użyłam tej tekstury.