Jak zbudować dom babą.

Znów otwarła się moja magiczna, stara szafa i tym razem wypadła z niej książka, która znakomicie przyda się niejednemu w dzisiejszych trudnych czasach. Po Nowym Roku bowiem, tradycyjnie już ceny na wszystkie produkty wzrosną, by żyło się lepiej.

Powiem szczerze, że przeczytałam ów instruktaż od deski do deski i jestem podbudowana, gdyż naprawdę uczy on budowy domu z niczego. Jest to alternatywa nawet dla mnie, jeśli nie podołamy z kosztami utrzymania się na obecnym gospodarstwie. Prócz tego, że książka uczy, jak  zbudować dom z chrustu i gliny, to jeszcze z treści i obrazków wynika, że ów budynek można wznieść używając do tego jedynie własnej baby i młodzieży nieletniej. Co w tym czasie robił chłop? Tego instruktaż nie podaje.

To, że sobie lekko temat traktuję, nie oznacza, iż jest to jakiś gniot. Budynki wg projektu autora wyglądają bardzo solidnie, a tylko kwestią wykończenia jest to, czy posiadają przy tym walory estetyczne.

Obecnie modne są wszelkiego rodzaju kursy, które uczą, a właściwie przypominają, jak buduje się ekologiczne tanie domy z materiałów tanich, ogólnodostępnych, zdrowych. Osoby zorientowane  w temacie, zapewne nic odkrywczego tu nie znajdą. Dla mnie jednak była to mocna lektura. Zrobiły na mnie wrażenie zarówno użyte materiały- chrust i końskie oraz bydlęce łajno, jak i sposób budowania babą na kilka dziesięcioleci przed hasłem „kobiety na traktory”.

Jak pisze autor we wstępie, książka jest na tyle bogato ilustrowana, że nie trzeba umieć ani czytać, ani pisać, aby przy jej pomocy wznieść budynek mieszkalny.

domy na bazie chrustu i gliny

Aby nie być gołosłowną, zamieszczam kilka ilustracji, jak babą i młodzieżą nieletnią wznieść dom, oczywiście w ciągu jednego sezonu, czyli od wiosny do jesieni. A dziś domy i 20 lat się buduje.

Trochę mała ta budowa, ale niech będzie, że to przykład. Pełen folklor- baby zachuszczone, ale bose, młodzież nieletnia w mundurkach.

Prace coraz trudniejsze. Zostały same baby, nadal bose, młodzież nieletnia zapewne pobiera nauki w szkole. A ja przez całą lekturę zachodziłam i nadal zachodzę w głowę- gdzie jest chłop?

Nurtuje mnie jeszcze jeden poważny problem związany z materiałem użytym do budowy owych domów. Jaką u licha rolę spełnia krowi gnój, który autor nakazuje użyć do wykończenia poddasza i to od strony wewnętrznej? Na ścianę szczytową przewidziano zaś łajno końskie. Gnojówka ma też zastosowanie przy robieniu strzechy. Czy chodzi o to, że wiejski dom musi z definicji pachnieć w charakterystyczny sposób? 

I dlaczego akurat w ścianie szczytowej łajno końskie, a na poddaszu gnój krowi? 

Mój ulubiony obrazek z książki, prawdziwa sielanka:

Wreszcie widać chłopa, jest też szczęśliwy konik wyzierający ze stajni, a na horyzoncie widnieją wiatraki. A ja tak bronię się przed wiatrakami :-)

Poważnie mówiąc, to zadziwia mnie sposób napisania i zobrazowania tej książki, dbałość autora o szczegóły, takie jak bosa, zachuszczona baba, krajobraz w tle, konik, siano w stodole. Któż tak dzisiaj podręczniki pisze? Aż się chce wziąć tę książkę w ręce, przeczytać od deski do deski i zbudować sobie taki dom.

Przeczytałam i zdecydowałam, że zbuduję sobie taką metodą wiatrak :-)