Czarne jaja i poszukujemy zaginionej świątyni.

Jajo, to jeden z najstarszych uniwersalnych symboli. Pojawia się na przestrzeni wieków w różnych kulturach. Związany jest z najbardziej pierwotnymi wierzeniami, że świat lub stwórca świata, wyłonił się z kosmicznego jaja. To symbol początku, archaiczny kult urodzaju, z którym nie uporało się chrześcijaństwo, nie zdołało go wyrugować, więc ową symbolikę zaadoptowano. Po dawnych wierzeniach pozostała nam struktura mitologiczna, lecz jej treść została przykryta nową treścią.

Mam małą obsesję odkrywania rzeczy zapomnianych nie tylko na poziomie materialnym, ale przede wszystkim w duchowej sferze. Jeśli odsunie się nieco na bok tę nową nakładkę religijną, wyłaniają się z jaja rzeczy oczywiste w swej prostocie. Spuścizna pogańska uległa bowiem jedynie powierzchownej chrystianizacji.

Jajo związane jest z obrzędami wiosennymi, kiedy co raz silniejsze promienie słońca budzą uśpioną przyrodę do życia. Obrzędy z nim związane miały zapewnić ludziom żyzne pola, płodność zwierząt oraz dostatek i pomyślność dla człowieka jako jednostki.

W obecne święta byłam jakaś taka zblazowana. Towarzyszy mi bowiem od kilku tygodni dziwny nastrój lekkiej depresji, jakby przesilenie wiosenne nie mogło się zakończyć. Zrobiłam tradycyjne stroiki na powitanie gości, lecz nie do końca byłam z nich zadowolona. Nie wykazałam się inwencją twórczą, która jest kluczem do mojego wewnętrznego zadowolenia z siebie.

Kiedy uporałam się z obowiązkami i złapałam chwilę wyciszenia, wsłuchałam się w głos wewnętrzny i dałam artystyczny wyraz swojemu stanu duszy. Pomalowałam jaja na czarno. 

I to mnie zadowoliło. Niezwłocznie pobiegłam ze swoim stroikiem, aby pochwalić się zarówno Chłopu, jak i gościom.

-Wiesz- mówi Chłop- postaw tu obok nich taką karteczkę:

Goście zaś z Górnego Śląska mieli taki oto pomysł:

-Wyskrob na jednym swastykę, my wyślemy je z życzeniami od „piątej kolumny” dla Jarosława.

Nawiasem mówiąc, dzięki obecności na czas świąt „piątej kolumny”, czuliśmy się bardzo bezpiecznie.

Jeden z członków "piątej kolumny"

o pseudonimie Dyzio.

Mroczny nastrój, poczucie humoru moich gości i chłopa oraz przewijający się w mojej duszy wątek pogański, pchnął mnie do wyskrobania takich oto wzorów:

Pierwsze jajo- na rozruch.

Jajo w wersji ludowej

Jajo pogańskie. Ornamentyka oryginalna. 

Swastyki i trykwetry były głównym symbolem płodności  w pradziejach.

Czułam się mocno usatysfakcjonowana, zatem dla równowagi w koszyczku, dorobiłam klasyczne jaja dekupażowe, jasne i radosne.

A koszyczek prezentował się tak:

Wieczorem usiadłam z mapami, przejrzałam prognozę pogody i stwierdziłam, że pierwszy dzień świąt to ostatni moment, aby wyrwać się w góry przed poniedziałkowym załamaniem pogody. Nie jesteśmy ludźmi, którzy świętują przy stole.

Już od jakiegoś czasu nurtowała mnie obecność Pogańskiej Świątyni u stóp góry Tłoczyny, zwanej też znajomo „Łysą Górą”. O istnieniu owej świątyni, czy też kapliczki, jak podają niektóre źródła, dowiedziałam się ze „Słownika geografii Sudetów”.

Ustaliliśmy zarys naszej wędrówki, zabraliśmy ze sobą naszą Gaję- szpica małego, zapakowaliśmy świąteczną babkę i ruszyliśmy na szlak.

Naszą ekscytującą i obfitującą w wątki sensacyjne, wędrówkę po fragmencie Grzbietu Kamienickiego w Górach Izerskich, opisałam na moim blogu turystycznym.

Jeśli chcecie wiedzieć:

-jakie skarby kryją opuszczone chatki w Izerach?

-czy odnaleźliśmy zagubioną w czasie i przestrzeni świątynię?

-na jakich czynnościach przyłapaliśmy młodych chłopców pod Jelenimi Skałami?

-jaki procent prawdopodobieństwa dzielił mnie i Gaję do odbycia podróży na Planetę Małego Księcia?

Jeśli chcecie zobaczyć rzecz absolutnie sensacyjną- jak klęczę pod krzyżem!

-Być świadkiem spotkania Chłopa z jego mitycznym stworem.

Serdecznie zapraszam z nami na wycieczkę:

Poszukiwania zaginionej świątyni.