Książka kucharska prababki.

...czyli jak to przed stu laty jadano...

Nadałam mojemu blogowi tytuł „Magia w Tuskulum” nie bez przyczyny. Wyłazi ona bowiem nachalnie z każdego kąta w tym domu. O domowikach, mamunach, borowych (dziadach-jeden taki dziś u nas był, nazywa się Stachu :-) i innych ubożętach, pickach i packach szwendających się po obejściu i okolicach, opowiem innym razem. Dziś z szafy bowiem wyłoniła się stara książka kucharska prababki mojego Chłopa i zażądała skupienia uwagi właśnie na niej. 

A stuletnim staruszkom się nie odmawia. W tym roku mija bowiem sto lat od jej wydania (w 1910 roku). Prababcia dostała ją w prezencie ślubnym i widać intensywnie  użytkowała, gdyż delikatnie mówiąc, książka jest w stanie mocno... vintage ;-)

Kiedy ja-świeżo upieczona mężatka (a było to 12 lat temu) dorwałam się do niej, zachłysnęłam się treścią pierwszych rozdziałów traktujących o hygienie czy historyi sztuki kulinarnej. Niestety, entuzjazm opadł, gdy próbowałam zastosować zawarte tam przepisy. Kiepsko wówczas jeszcze gotowałam i nie pomagał mi w opanowaniu tej sztuki chaos w stosowaniu miar i wag podawanych raz w kilogramach, raz w funtach, korcach, garncach, łutach, kwartach, etc. A przypominam, że nie było wówczas googli ;-) Piżgnęłam więc książkę w kąt. Jakimś cudem jednak przyjechała ona z nami do Tuskulum. No wiem, jakim cudem, wiem. Po prostu kochamy stare książki nawet wówczas, jak ich nie rozumiemy.

Dziś, po długich latach spoglądam na nią nieco inaczej. Bardziej jak na dzieło sztuki, niż na książkę użytkową. Smakuję jej obrazki, poszukuję ducha tamtej epoki, próbuję sobie wyobrazić, jak wówczas celebrowano posiłki. Uśmiecham się, gdy czytam menu skromnego postnego śniadania. Któż dziś tak jada? Omlet z szynką plus befsztyk z kartoflami plus sery-owoce. Na skromne śniadanie befsztyk!? Obiady mniej wystawne składały się z siedmiu dań. Jednym z nich był móżdżek na muszelkach. Przypominam sobie, że przy opróżnianiu wrocławskiego domu natrafiliśmy na spory skład skorup od muszli. Może też po prababce. Muszę dojść, co z nimi zrobiliśmy.

Przykład kolacyi mniej wystawnej:

auszpiki z ryb, comber lub pieczeń cielęca, sałata, kompot, budyń migdałowy z szodonem, sery, owoce.

Pewnie chcecie teraz wiedzieć, jak wyglądało śniadanie, obiad i kolacyja w wersji wykwintnej. Trudno będzie to opisać, gdyż  znakomita większość potraw ma francuskie nazwy. Mam taki jeden „prostszy” dziewięciodaniowy obiad:

Zupa a la Reine

Sandacz po holendersku

Polędwica a la Colbert

Poncz Imperial

Indyk nadziewany truflami

Sałata, kompoty

Kalafiory au gratin

Galareta ananasowa

Owoce, sery

I tak dalej... Gdzie im się to wszystko mieściło!? Ja już nawet nie robię obiadu z dwóch dań, bo dupa rośnie :-)

Wzorcowa kuchnia angielska-jak wynika z podpisu pod obrazkiem.

Układanie owoców na przyjęcia

Osoby o słabych nerwach prosi się o nie zerkanie na poniższe obrazki:

Podobno ładnie wygląda stół, na którym centralnie widnieje łeb dzika. Dla mnie to mała makabreska.

Indyk też podobno wygląda bardziej uroczo, gdy wokół niego znajdują się nadziewane kwiczoły. Ja tam wolę kwiczoły w naturze oglądać.

Smakowite pozdrowienia przesyłam Wielmożnym Państwu :-)