Numerek w Agencji.

Wczoraj Chłop przyniósł  numer z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dla naszego Muzeum. Natychmiast stał się moim Bohaterem. A było to tak...

W poniedziałek postanowiliśmy uderzyć w miejsce do tej pory nie ruszane, w GUS, aby uzyskać przynajmniej REGON. Wydawało się to być najłatwiejsze. Problem polegał jedynie na tym, że GUS mamy w Jeleniej Górze- 35 km od domu, a od piątku w naszym regionie panuje prawdziwa zima.

 Z tej oto przyczyny ustaliliśmy, że do Jeleniej Góry pojedzie sam Chłop, ponieważ podróż w takich warunkach nie gwarantuje szczęśliwego powrotu do domu. Mając gospodarstwo zagubione w śniegach i zwierzęta pod opieką, trzeba nauczyć się tak działać, by zminimalizować skutki ewentualnych kłopotów.

Telefoniczna rozmowa ze znudzoną urzędniczką w GUS-ie dawała  wiele nadziei na sukces:

-Uaaaa... słucham?- rozległo się w słuchawce najpierw głębokie ziewnięcie, a potem pojawił się jakby przebłysk zainteresowania- A to powstało, jakieś nowe muzeummmm...?

Na miejscu nie było już tak łatwo. Pani urzędniczka upierała się bowiem, aby nas zarejestrować jako spółkę cywilną, bo oczywiście nigdy nie spotkała się z takim przypadkiem, jak prywatne muzeum.

I tutaj chciałam serdecznie podziękować właścicielowi prywatnego Muzeum Oręża i Techniki Użytkowej w Kobyłce za spontaniczną i bezinteresowną pomoc polegającą na przesłaniu nam wszystkich swoich dokumentów związanych z prywatnym muzeum. Dzięki temu, że Chłop podstawił pod nos pani urzędniczce zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON dla wyżej wymienionego muzeum, nagle okazało się, że wystarczy wpisać odpowiedni numerek w odpowiednie miejsce i zostaliśmy zarejestrowani we właściwy sposób.

Nawet mi się nie chce tego roztrząsać, na kim spoczywa obowiązek orientowania się, w którą rubryczkę należy wpisać jaki numerek, bo najważniejsze że sprawa została załatwiona. Dalej poszło już z górki. Regon Chłop Mój Bohater :-) otrzymał na miejscu i można było spokojnie przedyskutować sprawę NIP-u w skarbówce.

Urzędniczka w skarbówce mając REGON i odpowiednie numerki w odpowiednich rubryczkach łatwiej zorientowała się w sytuacji. NIP Chłop Mój Bohater :-) odebrał we wtorek, upewniwszy się wcześniej, że obowiązują nas najbardziej, jak tylko to możliwe, uproszczone księgi rachunkowe. Za późno było by jechać do terenowego oddziału ARiMR po wymarzony i najpotrzebniejszy numerek, zatem Mój Bohater odłożył sobie sprawę numerka z Panienką z Agencji  na środę.

-To nie jest żadna Agencja! Agencja, to jest w mieście. Tutaj, na tym zadupiu, to jest najzwyklejszy, ordynarny burdel! – rzekł Chłop Mój Bohater, kiedy oznajmiłam, że dzwoniła do niego w sprawie numerka Panienka z Agencji akurat w czasie, gdy załatwiał w skarbówce NIP.- A czego chciała?

-Nie wiem, nie chciała ze mną rozmawiać. Ciekawe, dlaczego...? :-)

Na miejscu w ARiMR, w obecności naczelnika, okazało się, że ŻADEN numer konta nie jest potrzebny do rejestracji (na tydzień przed planowaną wypłatą środków należy go podać), a potrzebny jest jedynie REGON. Gdybym tam była, na pewno by mnie trafił szlag na miejscu.

Panienka z Agencji usiłowała wprawdzie jeszcze wyegzekwować od Chłopa pełnomocnictwo w sprawie reprezentowania Muzeum i w jej blond głowie nie mogło się pomieścić, iż musiałby sobie Chłop sam to pełnomocnictwo wystawić. 

Panienka z Agencji, mimo, że namieszała w sposób niewyobrażalny i spowodowała totalny chaos w naszym życiu przez blisko tydzień, była wciąż: nieuprzejma, obrażona i burkliwa. Naprawdę, powinna zmienić rodzaj Agencji, w której pracuje, bo wyraźnie ta praca nie daje jej satysfakcji :-)

Ale w Agencji mamy już wreszcie swój numer i to jest najważniejsze.

Co nas nie zabije, to nas wzmocni!

Przy okazji dowiedzieliśmy się z przepisów, że muzea mogą prowadzić każdą działalność przeznaczając środki na cele statutowe. Dochody są zwolnione od podatku, właścicieli nie obejmuje obowiązek innego niż do tej pory ubezpieczenia. Mogę zatem spokojnie bez obaw o to, że zawinie mnie skarbówka, czy ZUS, sprzedawać rękodzieło, organizować warsztaty i przeznaczać dochody na renowację zabytków, ponieważ robi to muzeum, jako instytucja, a nie ja, jako osoba fizyczna.

Wracamy zatem wkrótce na jarmarki.

Dziękuję wszystkim tym, którzy trzymali za nas kciuki i którzy nie uwierzyli, że się poddam! :-)

Dziś Mikołajki. Być może niektórzy pamiętają, że do tego dnia czekał na mnie prezent przesłany przez czytelnika.

Jak się domyślam, jest to szablon drukarski. Będę potrzebowała jeszcze kilku informacji, aby trafił do naszej muzealnej gablotki. Czytelnikowi -Andrzejowi K- przesyłam ogromne podziękowania.