Studentka, czy laleczka?

Od pewnego czasu Chłop chodzi jakiś taki naburmuszony. Coś pod nosem zamarudzi, burknie, fuknie.

-Co się stało?- pytam w końcu wprost. -Co masz taką skwaszoną minę?.

-Bo dawno nic nie napisałaś o Chłopie.

No, masz ci los! Lansu mu się zachciało! :-)

We wtorek rano otrzymałam informację z dziekanatu Wydziału Nauk Historyczno-Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego, że wraz z początkiem listopada rozpoczynam podyplomowe studia na kierunku Zarządzanie Dziedzictwem Kultury Materialnej w systemie zaocznym. Wprawdzie termin kultura materialna zalatuje nieco marksizmem, wszak nie da się oddzielić się jej od kultury duchowej, to i tak ucieszyłam się, jak dziecko na widok cukierka. W tym roku mocno nastawiłam się na edukację i byłoby mi przykro, gdyby z powodu małej frekwencji studia te nie ruszyły. Jest to jedna z zapowiadanych w poprzednim wpisie, zmian w moim życiu.

Równie mocno, jak ja ucieszył się Chłop. Mam nadzieję, że nie dlatego, iż będzie miał w co drugi, w dodatku przedłużony weekend,  święty i niczym nie zmącony spokój ode mnie. Chodzi teraz po wsi, dzwoni po rodzinie i chwali się, że będzie miał żonę studentkę.

-A wiesz, jak teraz wzrośnie mój status, kiedy mam żonę studentkę?- cieszy się Chłop.

-Hola hola...- postanawiam nieco przytemperować tę radość.- A wiesz, że żona studentka, to nie tylko przyjemność, ale przede wszystkim obowiązek?

-Jaki obowiązek?- zastanawia się Chłop.

-Będziesz teraz musiał postarać się, żeby utrzymać taką żonę-studentkę. Na początek potrzebuję wyprawki.

-Jakiej wyprawki?- dziwi się Chłop. –To znaczy książki, zeszyty?

-Jakie książki, jakie zeszyty?!- mówię patrząc na Chłopa z ubolewaniem i stukam się w czoło.

-Będę musiała teraz kupić sobie... –myślę chwilę. –No, na pewno szminkę... i nowe koronki tu i ówdzie- pokazuję palcem wstrząśniętemu Chłopu, gdzie.

-Będę potrzebowała też tuszu do rzęs, który daje efekt oczu, jak u lalki.

-Laleczka? – Widzę błysk zrozumienia i rozmarzenie w oczach Chłopa, który przypomniał sobie oszałamiający efekt stosowanej dawniej przeze mnie mascary Maybelline intense XXL.

-Ale zaraz, zaraz... –Chłop powoli otrząsa się ze zdumienia. –Ja myślałem, że ty będziesz STUDIOWAĆ?!

-Nie przypominam sobie, żeby studia w jakiś sposób wykluczały dobrą zabawę :-)

Zatem obiecuję, że w tym sezonie będę się... pilnie uczyć, dobrze bawić, poszukiwać nowych inspiracji na potrzeby moich blogów, nadal kpić z otoczenia i z siebie samej oraz tropić niekompetencję urzędasów, że tak powiem- u samego źródła. Pewnie będę miała jeszcze mniej czasu, ale wiem, że dam radę.

Wybór kierunku studiów jest oczywisty i spowodowany istnieniem naszego muzeum. Chciałabym, na gruncie związanym z lokalną działalnością, wykorzystać wszystkie możliwości, jakie daje mi stworzona przez nas placówka. Myślę, że decyzja o dalszym kształceniu się pozwoli mi lepiej i szybciej zabrać się, wprawdzie za absolutnie niedochodową, może nie zawsze wdzięczną, ale dającą mi wiele radości i satysfakcji pracę, związaną z zachowaniem resztek dziedzictwa kulturowego na tych terenach. Działalność ta powoli staje się drugim, obok golden retrieverów, sensem mojego życia.