Papier czerpany.

Papier czerpany, to kolejna rzecz, jaką chciałam wypróbować. Kręcą mnie bowiem pierwotne techniki wytwarzania popularnych dziś rzeczy codziennego użytku. Ta chęć do eksperymentowania ma oczywiście jakiś tam związek z moim zawodem wyuczonym. Chętnie więc sięgam po różnego rodzaju pomysły. Nie jestem fundamentalistką w eksperymentach i nie dbam o realia epoki. Chodzi mi o efekt, nie o odtwarzanie historycznych realiów. Swoją drogą, kiedyś papier robiono ze szmat, a nie z makulatury, żadna więc to rekonstrukcja historyczna.

Najpierw jednak muszę się pochwalić. Wzięłam udział w rozdawajce w skarbczyku u Gugi i... zostałam wylosowana :-) Było to o tyle zaskakujące, że jeszcze nigdy nie brałam udziału w żadnym candy. Jakoś wydawało mi się, że aby brać udział w takiej zabawie, trzeba samemu coś ludziom zaoferować, a ja pomysłu jak na razie na candy nie miałam. Guga jednak robi takie piękne rzeczy, że mimo iż nikt nie wiedział, co wchodzi w skład prezentu, ludzi zgłosiła się cała masa. Pomyślałam, a jakież mam szanse i też się zapisałam :-)
Oto co przyszło do mnie pocztą: mitenki (rękawiczki bez palców), dwie lniane zawieszki, prześliczna podusia na igły, zakładka (uwielbiam połączenie lnu z koronką) dwie bransoletki i granatowa sakiewka.

Lepsze zdjęcie sakieweczki.

Mitenki świetnie grzeją w łapki, kiedy o mroźnym świcie zaglądam do komputera.

Przedmioty ręcznie robione mają swój niezaprzeczalny urok. Guga jeszcze raz serdecznie Ci dziękuję :-)

Pracuję teraz nad czymś, co sama mogłabym zaproponować na candy, ale na razie o tym sza, nie zapeszajmy. Zdradzę tylko, że od kilku dni haftuję, jak głupia, bo czego bym się nie łapała i z czym nie eksperymentowała, zawsze wracam do haftu krzyżykowego. Po prostu uwielbiam to!

Obrazek jest za szkłem, stąd ten błysk flesza.

Tymczasem w wolnej chwili postanowiłam wreszcie przetestować produkcję papieru czerpanego. Idą święta, taki papier może przydać się do ręcznie robionych kartek bożonarodzeniowych. Wiem, że można go kupić w sklepie, ale na takiej głębokiej prowincji trzeba po niego daleko jechać. I nie ma to, jak swój wyrób od początku do końca.

Czerpiąc papier, sama myślałam o etykietach na domowe wina i przetwory lub na karteczki do zabytków dla mojego muzeum. Zobaczymy. 

Po wykorzystaniu starych gazet oraz makulatury w postaci zadrukowanych kartek, doszłam do wniosku, że nauczyłam się robić podstawowy, szary papier toaletowy, a nie do końca o to mi chodziło. Farba nie znika, a rozpływa się nadając masie papierowej brzydką barwę. Te najbardziej szare krążki są z gazet, te mniej szare z papieru jednostronnie zadrukowanego. 

W końcu pomyślałam, srał pies ekologię, chodzi mi o efekt, nie o filozofię. Potrzebowałam białego papieru, mógł być z małymi ozdobnikami. Bardzo mi się podobały oferowane w sprzedaży takie papiery z płatkami bławatka, czy róży. W niezawodnej i wszędzie na prowincji występującej Biedronce zakupiłam ręczniki papierowe z niebieskim logo, które jak miałam nadzieję, znakomicie zaimituje kwiatki bławatka. Tak się też stało.

Przystąpiłam do produkcji. Najpierw podarłam kilka listków z rolki. Można rwać, można ciąć nożyczkami. Ja robiłam to zamiennie. Potem zalałam pocięte skrawki wrzątkiem i zostawiłam na godzinę. W przypadku grubszego papieru- gazety, czy kartek do drukarki, lepiej, żeby skrawki moczyły się cały dzień lub noc.

Wymoczone skrawki wrzuciłam do miksera, dolałam troszkę wody, aby noże lepiej rozsiekały papier na miazgę.

Wylałam papkę do miednicy i dolałam wody.

Nie chciało mi się do eksperymentu budować ramki. Wzięłam więc tamborek, naciągnęłam kanwę i w ten sposób powstało sito do czerpania.

Zaczerpnęłam i wyszło coś takiego:

Przez chwilę zostawiłam do obcieknięcia i przystąpiłam do ściągania masy z sita. To najtrudniejszy moment. Trzeba sito przewrócić i gąbką wycisnąć wodę. Masa powinna przylepić się do podkładu (w moim przypadku stare prześcieradła, które służą szczeniętom w kojcu), ale nie zawsze to się udaje. Raz odchodzi lepiej, raz gorzej.

Takie arkusiki powinny schnąć w pomieszczeniu nawet kilka dni. Jak lekko podeschną, przekładam je na inne, suche podłoże. 

Takiemu arkusikowi możecie nadać dowolny kształt nożyczkami, lub wyskubując. Ja zawsze skubię.

I już mam sporą etykietę, lub podkładkę do etykiety, gdyż w moją drukarkę papier ten nie wejdzie, a ja nie potrafię kaligrafować. Jakby nie patrzeć, coś takiego zawsze można wykorzystać.

Może komuś przyda się mój powyższy kursik czerpania papieru i stworzy niepowtarzalne świąteczne ręcznie robione karteczki?

Koszt wyprodukowania takiego arkusika jest tak mały, że niepoliczalny. W sklepie papierniczym arkusz A4 kosztuje od 1 zł w górę. Ręcznik papierowy kosztuje jakieś niecałe 2 zł. Z jednego listka wyszedł mi 1 arkusik o średnicy tamborka- 17 cm. Ile jest listków w ręczniku papierowym- nie zamierzam liczyć, ale cała masa. Koszt mojego arkusika, to koszt jednego listka plus jakieś miro ilości zużytego prądu (jak ktoś chce, może masę tłuc w moździerzu). Stratę czasu spędzonego na robocie całkowicie niweluje dzika przyjemność z tego, że robimy coś fajnego dla siebie :-)