Czerwonoarmista Iwan, kopytko i wagon kolejowy...

...czyli zasoby Tuskulańskich włości.

Jednym z przejawów działania magii, jakiej doświadczam w miejscu, które sobie wykreowałam i fizycznie i w mojej własnej głowie, jest niesamowita zdolność tego miejsca do spełniania moich życzeń. Dwie stodoły, garaż, strych i kilka pomieszczeń gospodarczych, można porównać do tworów z innego świata, które wypluwają  z siebie potrzebne przedmioty niczym z bajki o stoliczku, co to sam się nakrywa. Tajemnica tego wszystkiego tkwi w tym, że nie tylko mój Chłop i jego rodzina, gromadząca różne, w tym dziwne, przedmioty od pokoleń, ale również poprzedni właściciel tego domu, nie mieli serca pozbywać się niepotrzebnych już nikomu sprzętów i przedmiotów. Poprzedni właściciciel pozostawił nam nie tylko rzeczy po jeszcze dawniejszym właścicielu (nawiasem mówiąc zmarły na przełomie lat 60 i 70-tych powojenny właściciel odwiedza nas tu czasem, sprawdzając, jak opiekujemy się jego gospodarstewm), ale również wyposażenie swojego sklepu oraz  przedmioty cudem zdobywane w latach komuny, gdzie każda rzecz stanowiła rarytas. Na taki rarytas, mianowicie na klapę od luku w towarowym wagonie kolejowym, natknęłam się w przepastnej stodole i wykorzystałam do kolejnego dekorku w moim domu. 

Ale o tym za chwilę. Opowiem Wam jeszcze o owej magii, jakiej doświadczam na co dzień.

Kiedy potrzebuję użyć jakiegoś przedmiotu i wiem, że nie mam go na stanie, wyrażam swoje życzenie głośno i okazuje się, że mamy go w: stodole, garażu, w futrowni, w stajence, na strychu. Tak było z pirografem, wozem na skalniak, latarnią i mnóstwem innych detali. Z tego powodu każdego niemal dnia przeżywam w Tuskulum przygody.

Pewnego letniego dnia zeszłego roku, zaniepokojona i zaintrygowana oraz lekko obrażona, czemu Chłop panuje nad naszymi zasobami i możliwościami gospodarstwa, a ja nie, postanowiłam zwizytować każdy kąt. Poza nieznanymi mi wcześniej pomieszczeniami (?!) natknęłam się na stróżującego czerwonoarmistę Iwana. Usiadłam wówczas na jakimś nie rozpakowanym od 10 lat pudle i potraktowałam to, jako znak. Nie wszystkie tajemnice należy bowiem ujawniać od razu. Trzeba pozostawić sobie jakiś margines tajemnicy, dzięki czemu każdy dzień w Tuskulum będzie niespodzianką.

W styczniu robiliśmy remont sypialni. Nie miałam pomysłu na szafkę pod telewizor. Nie wiedziałam, gdzie pomieszczę przedmioty z paździerzowej wyrzucanej komody, która nie pasowała charakterem do wnętrza pokoju. Kiedy tak chodziłam z kąta w kąt, przypomniałam sobie o starej, zapuszczonej XIX -wiecznej komodzie, która stanowiła pierwotne wyposażenie tego domu. Korzystając z chwilowej odwilży, udało mi się w ciągu kilku dni oczyścić ów mebel. Mam opory wobec robienia zdjęć przedmiotom znalezionym w ich pierwotnym stanie, dlatego pierwsza fotografia przedstawia mebel już oczyszczony, ale jeszcze przed lakierowaniem.

I komoda na swoim miejscu

 Mamy poważne kłopoty z wykończeniami. Mebel jest pozbawiony większości okuć przy uchwytach szuflad. Oczywiście, mówimy, że znajdziemy podobne na jakiejś giełdzie, ale znając nas, szybko o tej niedoróbce zapomnimy i zajmiemy się nowym projektem. Cały nasz dom prezentuje sobą, jak my to nazywamy, „punkową niedoskonałość” :-)

Po zainstalowaniu komody w pokoju, zaczęłam się zastanawiać nad pustą przestrzenią ponad telewizorem i jakimś dekorem, który charakterem pasowałby do owej XIX wiecznej komody.

Kiedy jak sroka w gnat, z otwartą buzią wydawałam z siebie jęki fascynacji połączonej z lekką zazdrością nad dekorkiem u Magody, która wykorzystała szewskie kopyta do ozdobienia ściany, Chłop popukał się w czoło i powiedział: „przecież cały koszyk takich kopyt leży w futrowni!

Futrownia- pomieszczenie gospodarcze, odpowiednik wypasionej stajni-obory, który znajduje się w obrębie domu mieszkalnego. W epoce (lata międzywojenne) pomieszczenie to było bardzo nowocześnie wyposażone w bieżącą wodę, kamionkowe żłoby, produkcji bolesławieckiej i metalowe poidła. Nazwa „futrownia” pochodzi od tego, iż poprzedni właściciel używał tego pomieszczenia, jako magazyn i trzymał w nim karmę dla nutrii, które hodował. My przejęliśmy jego nazewnictwo.

Wyciągnęłam z futrowni kopyta, oczyściłam, plakierowałam i ruszyłam na poszukiwanie jakiejś niezwykłej deski, do której mogłabym je przytwierdzić. W jednej ze stodół natknęłam się na wspomniane już wyżej 3 klapy od luku w towarowym wagonie kolejowym. Na cóż, do diabła, były poprzednikowi potrzebne klapy od wagonów? Po chwili doszliśmy do wniosku, że nie o same klapy mu chodziło, a o zawiasy, gdyż dokładnie takie same zawiasy znajdują się przy drzwiach od stodoły.

Zastosowanie zawiasów na potrzeby stodoły.

Zdjęcie w dużej rozdzielczości, szczegóły widoczne po kliknięciu.

Kopytka w kontekście. Moim zdaniem pasują charakterem do komody.

Nie zawsze gospodarstwo wypluwa z siebie natychmiast potrzebne przedmioty. Czasem trzeba złożyć zamówienie. Obecnie czekamy, aż ujawni się żeliwna płyta od pieca, gdyż zamierzamy tej wiosny postawić murowaną wędzarnię z grilem i kuchnią do gotowania jedzenia na ogniu w ciepłe letnie dni.