Skandal urzędniczy, głupota, czy norma?

Ostatnie półtora tygodnia było dla mnie bardzo ciężkie pod względem emocjonalnym. Pożegnaliśmy już cały Tryptyk Izerski. Maluchy trafiły do swoich rodzin, ale o tym napiszę kilka zdań w drugiej części wpisu.

Parę dni temu otrzymaliśmy pismo z Dolnośląskiego Urzędu Marszałkowskiego (chyba), w którym ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu stało, że nie mamy muzeum i właśnie dlatego odmawia się nam pomocy na remont muzeum. Pomoc oferowana może być jedynie placówkom już istniejącym, a nie mającym dopiero powstać.

I tu mnie zamurowało. Jak nie mamy muzeum, skoro przecież mamy? Nasze muzeum powstało 5 stycznia 2012 roku. Wniosek złożony był w lutym. Dołączono wszelkie dokumenty związane z powstaniem muzeum właśnie pod tą datą.

Czy można być na tyle tępym, aby nie wiedzieć, że muzeum to nie tylko sala ekspozycyjna , ale przede wszystkim instytucja prowadząca działalność opisaną w załączonym regulaminie? Nawet jeśli tego się nie wie, muzeum działa na podstawie ustanowionego prawa- ustawy o muzeach.

Jak ochłonęłam z lekkiego szoku, dotarło do mnie, że pismo to, które nie wiem nawet, jak nazwać, bo nie zostało zatytułowane, świadczy, że urzędnik zajmujący się tą sprawą, pani Olga Wartalska złamała wszelkie możliwe przepisy i paragrafy. Mało tego, jest nieważne, ponieważ nie możemy ustalić, kto je wydał. 

W nagłówku stoi Urząd Marszałkowski, w treści mowa jest o postanowieniu Samorządu Dolnośląskiego, a podpisane jest przez jakiegoś faceta, który nie wiadomo z czyjego upoważnienia to pismo wydał.

Na to też są paragrafy, nie myślcie sobie, że się czepiam. To pismo, w świetle prawa, nie byłoby ważne  nawet wtedy, gdyby fundusze nam przyznano. Mało tego, jeśli jego nieważność zostałaby stwierdzona, trzeba byłoby zwracać otrzymane fundusze. To się chyba nie dzieje naprawdę!? Moje pytanie zatem brzmi, co to ma być?! Głupota, złośliwość, celowe działanie na szkodę? Wyjaśniła się dla mnie sprawa, dlaczego Polska wykorzystuje jedynie ułamek unijnych funduszy. Niejeden odpuści, machnie ręką, a proceder na szkodę całego kraju będzie trwał dalej. Przecież co rok jesteśmy rozliczani w Brukseli z tych funduszy i przez niewykorzystywanie środków, pula pieniędzy jest wciąż okrajana. Kiedy wreszcie urzędnicy, którzy od nas wymagają ścisłego trzymania się litery prawa,  zaczną sami go przestrzegać?

Pani prowadząca sprawę i chętnie pokażę ją z imienia i nazwiska (można nawet wysłać "wyrazy"), ponieważ urzędnik nie ma w tym kraju żadnej odpowiedzialności za swoje decyzje, zatem niech się tutaj trochę powstydzi, złamała wszystkie przepisy, jakie dotyczą przyznawania funduszy unijnych. 

Przede wszystkim nie zapoznała się z dokumentami, jakie załączyliśmy i nie uzasadniła nam, dlaczego uważa, że nasze muzeum nie istnieje? W związku z tym stanęliśmy przed arcyciekawym wyzwaniem udowodnienia, że nie jesteśmy przysłowiowym wielbłądem.

W razie jakichkolwiek wątpliwości co do istnienia muzeum, jeśli dokumentacja jest niewystarczająca, urzędnik ma obowiązek przed wydaniem decyzji, wyjaśnić z nami stan rzeczy włącznie z osobistą wizytą w siedzibie muzeum. Prywatnie wydaje mi się, że dołączyliśmy za dużo papierów i po prostu babie się nie chciało ich wertować.

Złamano też ustawę o muzeach uznając, że muzeum, mające uzgodniony regulamin z Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nie istnieje.

Być może złamano jeszcze szereg innych paragrafów, ale to co powyższe wystarczy już, aby wnieść skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wcześniej wysłać do Urzędu Marszałkowskiego wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Zakładając, zapewne słusznie, że wezwanie to zostanie zlekceważone, a stanowi wymóg przed założeniem sprawy w sądzie, już szykujemy się do smarowania skargi. Zastanawiam się, czy nie wysłać jeszcze zawiadomienia o łamaniu prawa do NIK, ponieważ nie może tak być, aby urząd wydawał nieważne w świetle prawa decyzje, które mogą w przyszłości być wykorzystane na niekorzyść osoby biorącej fundusze. Nie można wypłacać pieniędzy na podstawie nieważnych z mocy prawa decyzji administracyjnych wydanych nie wiadomo przez kogo i z czyjego upoważnienia.

Chłop mi podpowiada, że nasze pieniactwo sądowe nie zakończy się na tym etapie. Mamy już w planach atak na urząd Konserwatora Zabytków w celu udostępnienia nam dokumentacji archeologicznej naszego terenu. Materiały te, w świetle prawa, są informacją publiczną i każdy obywatel ma prawo dostępu do nich. Z sobie tylko znanych powodów urzędnicy Konserwatora Zabytków ukrywają te materiały, jak największy skarb, przed całym światem. Z dostępem do nich mają kłopot nawet pracownicy naukowi.

Ustaliliśmy, że równolegle do tych wszystkich spraw, złożymy nowy wniosek, może napisany prostszym językiem i z mniejszą ilością załączników, żeby się urzędnikowi nie zagotowało w głowie. Jeśli decyzja będzie dla nas korzystna, fundusze otrzymamy wcześniej niż drogą sądową.

Zaiste, biorąc pod uwagę powyższe, nie wiem, czy się śmiać, płakać, czy kogoś w dupę kopnąć!

*******

Moje szczenięta już nie są moje. Trafiły do Swoich Ludzi, którzy czekali na nie jeszcze przed ich urodzeniem. Najbardziej przeżywa się odjazd ostatniego pieska. Nie chcę się już nakręcać, choć pewnie jeszcze, może jutro, zrobię podsumowanie na blogu hodowlanym, ale chciałabym w tym miejscu podziękować wszystkim rodzinom Izerków. Za całokształt. Wiem, że przez te dwa miesiące przeglądali moje blogi, zadali sobie trud, aby nas poznać z prywatnej strony i jeszcze w dodatku polubić :-) Cieszę się, kiedy ludzie nie traktują nas jedynie jako sprzedawców. Wtedy jest szansa i na zaprzyjaźnienie się i na wgląd w dalsze życie psiaków, które powołaliśmy do życia. Choć absolutnie tego nie oczekiwałam (w końcu biorę pieniądze za pieski) to niezwykle miło się nam zrobiło, kiedy otrzymaliśmy jeszcze kilka dodatkowych prezentów. Wszyscy świetnie się przygotowali celnie trafiając w nasze gusta i ornamenty. Były nawet dwa czteropaki :-) 

Bolesławiecki Kufel dla Chłopa w ulubionej przez niego ornamentyce stylizowanych stempelków.

Dla mnie filiżanka w uroczy ludyczny wzór również trafiony w mój gust. Niekoniecznie bowiem zachwycam się stempelkami :-)

Dla mieszkańców Tuskulum stylowy Opiekuńczy Anioł Szczęścia :-*

Ogromna niespodzianka- Wydruk mojego hodowlanego bloga, z którego już mogłaby być niezłej objętości książka :-)

Psiaki dostały torbę z zabawkami i smakołykami :-) Zabawkami bawią się po kolei. Fiona, pierwszy pies na zabawki, ostrożnie i nieśmiało po nie sięga, jakby uważała, że to nie dla niej, a dla matki i taty maluchów. Kochana, baw się na zdrowie, byłaś dzielną i cierpliwą ciocią :-)

Los jakby chciał mi wynagrodzić smuteczki i zgryzoty. Dowiedziałam się dziś, że wygrałam candy u Złotego Kota. Cudna torebka, uszyta własnymi zdolnymi rączkami przez Klaudię, będzie wkrótce moja :-) Jak dotrze, to na pewno się pochwalę :-)

Bardzo wszystkim dziękuję za te wszystkie "niespodziewajki". Jestem straszną gadżeciarą, zatem mam radochę, że ho ho... :-)

W poniedziałek wyjeżdżam na kilka dni do Wrocławia, aby pomóc rodzicom w remoncie altany na działce. Przez kilka dni odetchnę od wszystkiego, co kocham (Chłopa, piesków, wsi, internetu), aby powrócić kochając jeszcze bardziej :-)