Mroczne oblicze Pogórza Izerskiego.

 Od niemal trzech lat pokazuję Wam tutaj życie jak z sielskiego obrazka. Piękne widoki na okolicę, zabytki, przysypane śniegiem pola i łąki, domowe sery i pyszne żurki, złote sztabki i miłe ludzkie relacje. Tymczasem pod tą piękną powłoczką kryją się czasem krew w żyłach mrożące historie.

Pewnego wieczora, pod koniec lat 90-tych siedziałam sobie przed telewizorem w naszym wrocławskim mieszkaniu. Pamiętam jak dziś, kiedy w wiadomościach usłyszałam informację, że w okolicach miejscowości Leśna doszło w lesie do strzelaniny, w wyniku której zginęło pięć osób. Początkowo wiązano to z porachunkami mafijnymi, ale wkrótce okazało się, że była to pomyłka i ludzie ci zginęli przypadkiem. 

Słowo daję, że nie mam pojęcia dlaczego akurat ta informacja zapadła mi w pamięci. Nie miałam wówczas pojęcia, gdzie jest miejscowość Leśna i że za kilka lat będę mieszkała 2 km od tego miejsca. Asfaltowa droga biegnąca przez las, to dziś nasza trasa do weterynarza, który ma gabinet w Leśnej. Na drzewie przybity jest krzyż, a niegdyś często widywaliśmy zapalone znicze, mimo że od wypadku minęło już sporo czasu.

Nasza okolica w latach 90-tych była objęta „opieką” mafii Carringtona. Zajmował się on głównie przemytem spirytusu i papierosów. Miejscowa ludność pracowała dla tego człowieka z kilku powodów. Po pierwsze, w latach 90-tych, kiedy upadły gospodarstwa rolne, jakoś trzeba było związać koniec z końcem, a po drugie Carrington był uznawany za bardzo solidnego pracodawcę. Charakteryzował się tym, że był lojalny względem swoich ludzi i to niezależnie, jak wysoko w hierarchii znajdował się jego pracownik. Jednym zdaniem Carrington dbał o ludzi i przejmował się ich losem. I to bardzo. Jest do dziś tutaj bardzo ciepło wspominany.

Do historii  miejscowych opowieści przeszła jedna z bardziej spektakularnych akcji, po której mało kto miał ochotę na konfrontację z Carringtonem. Bogacący się na przemycie Carrington był łakomym kąskiem dla konkurencji. Jedna z mafii postanowiła przejąć jego interes. Wysłani ludzie uprowadzili pracowników Carringtona i uwięzili ich w jakimś odludnym miejscu, jeśli dobrze pamiętam, w okolicach Lubomierza.

Myślicie, że szef odwrócił się plecami do swoich ludzi? Nie dosyć, że zorganizował akcję odbicia swoich pracowników, to jeszcze wysłanników mafii, będących na gościnnych występach w naszej okolicy, znaleziono jakiś czas potem utopionych w studni. 

Tak właśnie dba się o swoich przyjaciół.

Historia Carringtona jest już przeszłością, choć jeszcze żywo pamiętaną przez mieszkańców. I co najciekawsze, ciepło wspominaną. Nie wszystko jednak należy do historii. Przetrwała bowiem idea. O los przyjaciół i o ich interesy dbamy tutaj nadal. Niech za tymi słowami przemówi przykład:

Jeden z dobrych kolegów Chłopa, człowiek miejscowy, znany z różnych hmm… ciekawych kontaktów, opowiedział nam pewną historię, która może wpisywać się w tradycję spuścizny po Carringtonie.

Jego dobry znajomy kupił na allegro generator, który okazał się wadliwy. Sprzedawca został o tym poinformowany oraz uprzejmie poproszony o zwrot pieniędzy. Niestety, nie poczuwał się do uregulowania zobowiązań, przestał odpowiadać na maile, nie odbierał telefonów.

-I co- mówi kolega- Sytuacja wyższa. Przecież każdy z nas może znaleźć się w podobnych okolicznościach, koledze trzeba pomóc. Nie ważne, że daleko, nie ważne, że dzień trzeba poświęcić. Dziś jemu pomożesz, jutro on pomoże tobie.

Wspaniały przykład lojalności i wsparcia.

W tym przypadku obeszło się bez interwencji i bez podróży. Wystarczyło roztoczyć przed nieuczciwym sprzedawcą wizję, co stanie się, jak wpadnie mu do domu ekipa.

-Pamiętaj- mówi kolega do Chłopa- Jak ty, czy ktoś z Twoich bliskich będzie miał jakieś kłopoty, będzie zalegał z pieniędzmi lub skrzywdzi ci babę, mówisz słowo i masz ekipę.

Wielu ludzi pyta się nas, czy nie boimy się mieszkać na odludziu.  Hmm… cóż my mamy odpowiedzieć…

My nie. To niech inni się boją :-)